geometrii różniczkowej
Encyklopedia PWN
mat. dział topologii algebraicznej poświęcony badaniu przestrzeni topologicznych i przekształceń między nimi: przez rozpatrywanie klas homotopii przekształceń (przekształcenia homotopijne), przez przyporządkowanie przestrzeniom pewnych systemów algebraicznych, np. grup homotopii, oraz przyporządkowanie przekształceniom homomorfizmów tych systemów.
rozwiązania równań pola Yanga–Millsa, w których zamiast czasu rzeczywistego występuje czas urojony it
mat. teoria mająca swoje korzenie w topologii algebraicznej, w oryginalnej formie (topologicznaK-teoria) — metoda badania przestrzeni topologicznych X, polegająca na studiowaniu wiązek wektorowych nad X.
mat. nieosobliwa krzywa płaska opisana równaniem y2 = x3 + ax + b, przy czym nieosobliwość krzywej sprowadza się do założenia, że wielomian x3 + ax + b nie ma pierwiastków wielokrotnych, co można też wyrazić warunkiem 4a3 + 27 b2 ≠ 0.
mat. wspólne określenie wielu charakterystyk (liczbowych, wektorowych, tensorowych itp.) opisujących własności obiektów rozważanych w geometrii różniczkowej;
niemiecki filozof i matematyk; jedna z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych postaci w dziejach kultury umysłowej XVII w..
